112 __ 113 Αγάπησε άδολα την υποκριτική και αποφάσισε να ταχθεί στην υπηρεσία του θεάτρου στα 21 της χρόνια και όντας ήδη μητέρα τριών θυγατέρων. Η σιδερένια της θέληση, η αποφασιστικότητα και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της έκαμψαν τις ισχυρές αντι- στάσεις της οικογένειάς της, σε μια βυθισμένη στα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις εποχή. Η πορεία της στο σανίδι κράτησε πενήντα επτά ολόκληρα χρόνια και ο επίλογος γράφτηκε το 2009 με την επιλογή του έργου του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν Περσόνα. Τριάντα δύο χρόνια διήρκεσε η διαδρομή της στον ΘΟΚ, με τις πρώτες συμμετοχές να καταγράφονται το 1971, με τον Ποπολάρο και τον Κατά φαντασίαν ασθενή, και την τελευταία — τυχαία άραγε; — το 2003, με την εξομολογητική Σονάτα του σεληνόφωτος του Γιάννη Ρίτσου (σκην. Tάκη Χριστοφάκη). Η ικεσία της Γυναί - κας με τα Μαύρα προς τον Νέο («Άφησέ με να ᾽ρθω μαζί σου») και η επιθυμία της να ακούσει «τα μεγάλα βήματα της πολιτείας» απηχούν μια παρατεταμένη πορεία, φορτωμένη αμέτρητες συγκινήσεις. Σχεδόν εξήντα είναι οι συμμετοχές της σε παραγωγές του ΘΟΚ, οι περισσότερες εξ αυτών τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, κατά τις οποίες αποτελούσε βασικό στέλεχος του θιάσου. Ξεχωρίζουν ο ρόλος της Λαμπιτώς στη Λυσιστράτη του Μόντη (σκην. Βλαδίμηρου Καυκαρίδη) το 1982 και η συμμετοχή της σε ιστορικές παραστάσεις όπως οι Ικέτιδες και οι Τρωάδες, ή όπως η Τρισεύγενη και ο Αίας που σκηνοθέτησε ο Καραντινός — με το σοφόκλειο έργο να σηματοδοτεί την τελευταία παρουσία του ΘΟΚ στο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας πριν την κατοχή. (ΓΣ) 3.18 ΕΛΛΗ ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ (1931–2020)
RkJQdWJsaXNoZXIy MTUzMzM1NQ==